Wydawnictwo Smak słowa odkryło dla nas Horsta, o którym pisałem kilka dni temu, zafundowało nam kryminały kulinarne, a teraz szykuje dla nas kolejny cykl. Trochę inny w stylu, klimacie, to raczej propozycja dla tych, którzy lubią klasykę typu Agathy Christie. Ale powiem Wam, że to całkiem smakowita rzecz. Trochę leniwa atmosfera francuskiej Prowansji, stare miasteczko Aix-en-Provenc, dobre wino, pyszne jedzenie, piękne okoliczności przyrody… I morderstwo? A może jednak wypadek. Sprawa jest dziwna, bo miejscowy szlachcic wypada z okna, we własnym domu. Może jednak ktoś mu „pomógł”?
Śledztwo prowadzi sędzia Antoine Verlaque, a pomagać mu będzie jego dawna miłość profesor prawa, Marine Bonnet. To właśnie ta para będzie bohaterami kolejnych tomów cyklu.
Zabawna i ciekawa jest ich relacja – kiedyś się rozstali i choć wiele ich poróżniło, najwyraźniej mimo uraz nadal do siebie tęsknią, są o siebie zazdrośni. Tym razem zbliżyła ich sprawa, bo Marine przyjaźniła się ze zmarłym, znała go dość dobrze, ale zdaje się, że cały coś iskrzy między nimi i pewnie oboje będą szukać kolejnych pretekstów, by ze sobą pobyć. Zwłaszcza, że wspólne prowadzenie dochodzenia jest trochę przełamaniem codziennej rutyny. Można np. za pieniądze podatników wyjechać sobie na Lazurowe Wybrzeże… Sporo tu takich smaczków. Sędzia Verlaque może nie jest super przystojny, ale ma w sobie coś magnetycznego, a powiedzieć o nim, że lubi luksus i przyjemności, to jakby nic nie powiedzieć. Przypominał mi trochę Eberharda Mocka z pierwszych książek Krajewskiego – elegant, dla którego najdroższe cygara, ubrania, wino, posiłki w najlepszych restauracjach są czymś co nadaje sens jego życiu. No i kobiety. No bo jak tu kochać tylko jedną… Bardzo specyficzna postać. Trochę zapatrzony w siebie snob i egoista, ale jakaś iskierka empatii jeszcze się w nim tli.
Akcja toczy się niespiesznie, jedynie finał trochę jest mocniejszy, a wszystko jak wspomniałem ma atmosferę dawnych historii kryminalnych, gdzie raczej nie było psychopatów, a główne powody zbrodni, to ludzkie emocje, nad którymi ktoś nie potrafi zapanować. Intryga nie jest bardzo skomplikowana, ale za to sam klimat całkiem fajny. Coś innego od tego co w kryminałach ostatnio u nas przeważa.
Tekst: Robert Frączek, www.notatnikkulturalny.blogspot.com
Foto: Ewa Milun-Walczak, www.miluna.pl
