Instalacja Plastikowa Apoteoza to produkt mojego widzenia, umożliwiający obserwację każdej właściwości sceny wizualnej: kształtu, barwy, przestrzennej organizacji i dynamiki. Głównym założeniem projektu jest podjęcie dialogu z przestrzenią, ale również sprawdzenie jednostkowej predyspozycji do adaptacji i skłonności komunikacyjnych, opartych na ustosunkowaniu się do realnych obiektów. Percepcja kolorystyczna odzwierciedla emocjonalną, fizyczną i umysłową konstrukcję osobowości obserwatora: mówi wiele o jego inteligencji, światopoglądzie, przeżywaniu doświadczeń estetycznych.
Przestrzeń ma ?atakować? wizualnie widza od pierwszego momentu spotkania. Podczas przebywania w całkowicie zdeformowanej i nieczytelnej formie ma wytworzyć się wzajemna zależność, w której widz staje się elementem określającym trójwymiarowość przestrzeni, a przestrzeń staje się czynnikiem wywołującym interakcję. Filary instalacji w postaci gry światła, materii i koloru, mają skłonić widza do badania środowiska ekspozycji i potraktowania zamkniętej przestrzeni, jako gotowego obiektu, znajdującego się wewnątrz kontenera spedycyjnego. Niestety nie może być zbyt łatwo. Trudności może przysporzyć poruszanie się po śliskiej, pogiętej i zróżnicowanej powierzchni, która może wpłynąć na zaburzenia równowagi. Dodatkowym elementem są dźwięki jakie wydaje środowisko instalacji zamkniętej w kontenerze przy poruszaniu ? wszystko imituje dźwięki kruszącego się lodu, co stanowi dodatkowy czynnik destabilizujący odbiór poprzez zmysł słuchu i dotyku.
Instalacja wprowadza widza w strukturę samego plastiku, który łudzi zmysł wzroku, dzięki zakrzywieniu powierzchni oraz zastosowaniu instalacji świetlnej, która pozwala na zagubienie percepcji w głębi bieli.
Plastik pomimo swej pospolitej natury, łatwo imituje coś szlachetnego. Świadomie ocieram się o granicę kiczu, wykorzystując do instalacji spopularyzowane obecnie tworzywo jakim jest plastik. Problem nadmiernej produkcji, segregacji, rozkładu, skala zniszczeń wywołanych przez jego składowaniem, zbliża mnie do stwierdzenie, iż to jego ponadczasowa natura hipnotyzuje, zwracając uwagę na czające się widmo zagłady ludzkości, która ostatecznie ?utonie? w lawinie przedmiotów, które wytworzyła.
Plastikowa Apoteoza ma prowadzić do zgłębienia zachowań ludzkich, opartych na bazie pamięci, doświadczenia i wyobraźni, a także zaburzeń widzenia. Tym samym próbuję podjąć dyskusję o problemie postrzegania przez zewnętrzną reprezentację, którą można rozłożyć na dwie kategorie poznawcze:
? zdeterminowaną przez wiedzę i doświadczenie, która nadaje wizualnej strukturze określone znaczenie
? niepodyktowaną wiedzą, dającą możliwość na odszukania różnic w nic nie przedstawiających konstrukcjach, bez semantycznego wsparcia
Pytania które stawiam podczas pracy to: jak zachowa się człowiek wprowadzony do pomieszczenia, bez wiedzy czym jest jego wnętrze? Czy wystąpią oczekiwane halucynacje wizualne, wynikają ze zderzenia z oślepiającą bielą pomieszczenia? I wreszcie: jaką reakcję wywoła fakt, gdy widz sam stanie się elementem przestrzeni wystawienniczej?
Realizacja projektu zajęła mi rok, jest wynikiem trwającej co najmniej 3 lata fascynacji materią plastikową oraz procesu jej obróbki termicznej. Instalację będzie można oglądać przez miesiąc na terenie Akademii Sztuk Pięknych przy Krakowskim Przedmieściu 5 od dnia 25 września.
Tekst: Zuzanna Grochowska
