Rok po realizacji największego projektu jakiego do tej pory się podjęłam, uchylam więcej jego odsłon. Obecnie pracuję nad rewitalizacją wnętrza Apoteozy, realizując projekt w ramach grantu z Ministerstwa Kultury. Plastikowa Apoteoza stała w zeszłym roku na terenie Centrum Praskiego Koneser.
?Plastikowa Apoteoza? nabiera dziś dla mnie nowego znaczenia. Jest to pomieszczenie zamknięte w kontenerze spedycyjnym, wykonane z zakrzywionego i pofalowanego białego plastiku, gdzie możliwe było doświadczanie zaburzeń zmysłów dotyku i wzroku, a także poczucia równowagi, staje się miejscem izolacji. Instalacja ma na celu podjęcie dialogu z przestrzenią zamkniętą, a także obserwację każdej właściwości sceny wizualnej: dynamiki, barwy, światła i struktury. Obecnie stanowi kolejną zamkniętą przestrzeń, która niszczy nasze przywiązanie do obszarów otwartych i symuluje mury. Wchodzimy do jej wnętrza z zaciekawieniem, by chwilę później desperacko szukać odniesienia do rzeczywistości zewnętrznej. To właśnie aspekty utraty orientacji i zdolności do jej przywrócenia interesują mnie najbardziej. Szybkość procesów adaptacyjnych w przyszłości zadecyduje o tym, jakie oblicze będzie miał świat po zakończeniu pandemii.
Instalacja ma też zwrócić uwagę na problem nadmiernej produkcji tworzyw sztucznych, a także fakt, iż niebawem ludzkość utonie w lawinie produktów, które sama wytworzyła. Zważywszy na bezprecedensowe czasy, w jakich się znajdujemy warto zadać sobie pytanie: co stanie się z olbrzymią ilością plastikowych materiałów, które po jednorazowym zastosowaniu zostają wyrzucone? Ujęcie tego projektu ma skłaniać do autorefleksji nad własną postawą. W optyce społecznej, zmianie ulegają także podstawowe pojęcia, takie jak przestrzeń, izolacja, dystans, sterylność/czystość. Tym samym instalacja staje się memoriałem dzisiejszej rzeczywistości i moją wizualną odpowiedzią na nią.
Autor: Zuzanna Daniela Grochowska
www.behance.net/susangrochowska/
Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
